Kimseden nefret etmedim onlardan nefret ettiğim kadar. Kimse beni insan olduğumdan utandırmadı onların utandırdığı kadar. Kimlerden mi bahsediyorum? Şu fakir fukaraya yardım yapma görüntüleriyle kendilerine itibar devşiren tiplerden bahsediyorum. Daha önce bu sitede iki kez yazdım o tipleri. Ve ne zaman ki artık biraz faydalı konular yazayım diyorum, yine o insanların görüntüleri çarpıyor gözüme. Öfke, utanma, dünyayı bırakıp çekip gitme hislerim var güçleriyle boğazıma yapışıyor. Onun bunun önüne birkaç lokma atarak kendilerini göklere çıkarmıyorlar mı, kendimi yiyip bitirsem yine para etmiyor. Sadece üzülmek değil mesele, o insanları böylesi gayri insani ihtiraslara götüren sebep nedir aklım almıyor bir türlü. Asıl zulüm insanları yoksulluğa sürüklemek değildir sadece; asıl zulüm aynı zamanda kendilerini yardımsever olarak göstermek icin onların yoksulluklarını cihana ilan etmektir. Bu yalnızca kötülük de değildir esasen, bu bir tür akıl hastalığıdır da. Çünkü aklı başında bir insan inancı uğruna yapması gereken bir şeyi onun bunun gözüne sokarak yapar mı hiç? Zaten görmesi gereken görüyordur! Bu, psikiyatride bir "Obsesif Kompulsif Bozukluk" türüdür. Yani mantıklı gelmeyen şeyleri yapma ısrarıdır kısaca. Bir noktadan sonra o mantıksız davranışı yapamadan duramama hali diye düşünebiliriz. Dolayısıyla ben o tipleri bu hastalığın girdabından kurtulamayan masum arkadaşlar olarak da görüyorum(!) İşte bu nedenle onlara olan olumsuz düşüncem az da olsa hafifliyor(!) Desem de inanmayın. Zira hakikaten neresinden bakarsak bakalım tiksinti verici, insanlık adına ürpertici ve rezilce bir davranış. En azından sırıtarak yapmasalar bunu, az biraz yüzleri kızarsa yine anlarız ama nerdeee!
Daha fazla o tiplerden bahsedip Türkçe'yi kirletmek istemiyorum. Umudum o ki; bir dahaki Ramazan'da ve bayramda o sevimsiz yüzleri daha az görürüz. Kalın sefa ile...
Ağrıda emniyet yok hergün hırsızlık var milletin bahçe kapısını sokup koturuyorlar